Türkistan’da başlayan kuraklık ve kıtlıktan dolayı ecdadımız Türkistan’dan (Orta Asya) Anadolu’ya doğru göç etmeye başladıklarında
yolda önceden gidenlerin, sonradan gelenleri, sonradan gelenlerin önceden gidenleri tanıyabilmeleri için Türk Boylarının Aksakallı Beyleri gittikleri yerlerde yigitlerin birbirleriyle olan iletişimin kopmaması ve gittikleri yerlerde birbirilerini tanımak maksadıyla ortak bir parolanın olması gerektiği fikrine varırlar.
Yine bir yaz günü Oğuz Beyleri çadırlarında oturup bu konuyu görüşürken hafiften yaz yağmuru yağmaya başlar.
Biraz yağdıktan sonra yağmur diner ve arkasından çok ihtişamlı bir gökkuşağı doğar.
Yaşlı aksakallılarımızdan birisi o ihtişamlı gökkuşağını fark eder ve “parolamız gökyüzündeki bu rengârenk gökkuşağının renkleri olsun” önerisini aksakallı meclisine sunar.
Öneri Oğuz Beyleri tarafından da uygun görülür ve parola gökkuşağındaki renkler olarak kabul edilir.
Aksakallılardan birisi parola olarak belirledikleri gökkuşağındaki renklere bir de anlam verilmesi gerektiğini söyler.
Aksakallı meclisinde oturan Oğuz Beyleri de gökkuşağındaki her renge Türk kültürünü ve Töresini de göz önüne alarak ortak bir kararla şu anlamları verirler:
Beyaz renk: Duruluk, sadelik ve temizlik
Barış
Yeşil renk: ağaç dikme ormanı koruma
Evren ve doğa, inanç
Mor renk: Hoşgörü, affedicilik, sevgi ve sonsuzluk,sadakat
Kırmızı renk: Türklük ve Bağımsızlık
Sarı renk: devlet kurma
Aş,İş, bolluk, bereket.
Sonra Oğuz hatunlarından gökkuşağında bulunan renklerden kumaşlar dokumaları istenir.
Hatunlar, renk renk KEYFİYE kumaşlarını dokuyup hazır ederler.
Oğuz Beyleri tarafından bu kumaşlar göç eden
Yiğitlere, Türk boylarına verilir;
Bu mirası Oğuz boyları çadırlarının başına gerekse boyunlarında asırlar boyu taşırlar.
Yüzyıllar süren göç müddetince,
yolda birbirlerinin bu renklerden yapılan keyfiyeleri omuzlarda gören karındaşlar,
karşılaşmada keyif verir.
Yörük Türkmenlerin birbirlerini
tanımaya vesile olan keyfiyeyi
bir kültür olarak asırlardır yaşar ve yaşatırlar. (Fotoları ekli)
Saha Türklerinde aynen bu renklerden kemerin altında bağlanan atkı, önlük gibi birşey var. Benim annem söylemişti, çok kutsal olduğunu. Kuhak kur, yani kuşak kemer denilirdi. Nesilden nesil verilmesi gerekiyordu.
Bugün maalesef Türklerin binlerce yıllık renklerine bir PKK, bir LGBT gibiler sahip çıkıyor...
Selam olsun atalarımızın yolundan gidenlere...
Selam olsun onların bıraktıkları mirasa sahip çıkanlara...
Selam olsun Saka/İskit torunlarına, Oğuzlara, Yörük, Türkmenlere…
Türk demek, Türkçe ve Türk gibi düşünmek demektir.
"Ne mutlu Türküm diyene"
Alıntı.
