Türkiye’nin önemli iç ve dış sorunları olduğu bilinmektedir. Sorunların yoğun olduğu zamana bir günde gelinmediği de bir gerçektir. Lakin bu kadar önemli noktaya gelmesini de 25-30 yıl öncesine bağlamak haksızlık olur.
Bu iktidar döneminden önce özellikle ekonomik sıkıntıların olmadığını söylemek yanlıştır.
Krizler yaşanmıştır ama belli bir süre sonunda kriz atlatılmış normal hayata geçilmişti.
Siyasi sorunlarımız var ve devamlılık arz etmektedir.
Demokrasinin tam uygulamaya konmadığı ülkemizde siyasi sorunların bitmesi düşünülemez. Ama bunu ülkenin yararı gereği belli seviyelerde tutmak görevimizdir.
Türkiye’de ekonomik sorun vardır. Devletin ekonomik sorunu önce devleti sarsmış, sonra direk fertlere de intikal etmiştir. Ekonomik güçsüzlük birkaç yıldır devam ettiğine göre sorun büyüktür, kaçak fazla tahmin edilmektedir.
Bu fikrimizi destekleyen bir kanıtta Türkiye Cumhuriyetinin 92 yıllık birikiminin yüzde doksandan fazlası özelleştirme adıyla satılması ve onlardan gelen gelir de katıldığı halde ekonominin dengelerinin çok ağır tahribatlar aldığının görünmesidir.
Ekonomik sorun ilanihaye devam etmemelidir. Mutlaka bir gün ekonomiyi sağlıklı idare edecekler gelir dürüst bir yönetimle sıkıntılar hafifletir diye düşündürülmemelidir.
Sorunların en büyüğü hukuksuzluk ve adaletsizliktir. Hukuksuzluk ve adaletsizlik insanın heyecanını, hayallerini ve ümitlerini zayıflatır. Hayalleri, heyecanları ve ümitleri zayıflayan birey veya toplumlar doğru ve yanlış bilincini kaybederek denge ve akıl sorunu yaşarlar.
Bir başka sıkıntımız da vergi ve gelir dağılımında ki adaletsizliktir. Böyle bir sorunla yaşayan ülkelerde sosyal, ekonomik ve ahlaki huzurun olması düşünülemez bile.
Türkiye’miz de bu sorunlar halkımızı etkileyerek ve yıpratarak devam ederken sebebi başka yerlerde aranıyorsa, orada huzur ve sükûnet beklemek saflık olur. Çünkü gönül huzuru olmaz, gönül huzuru olmayan bir yerde de huzur olmaz. Türkiye’yi yönetenler gönül huzurunu sağlayamazlarsa derin vebalin altında kalırlar.
Bir ülkede yazılı ve görsel basın vicdani ve ahlaki kontrolden çıkarsa, yurdum insanının milli ve manevi dünyasıyla dalga geçerse sorun üzerine sorun katlanmış olur.
Bir ülkede üretim durma noktasına gelmişse, sanayi zayıflamış, vergi ve gelir adaletsizliği tavan yapmışsa, tarım ve hayvancılık önemli görünmüyorsa yarınları bırakın bugünlerimiz için endişe duymamız gerekir.
Adaletsizlik, hukuksuzluk, ekonomik zayıflık peşinden ahlaki ve inanç zayıflığını tetikler ve fikri gelişim durmuş olur.
Bir devlette ülke bütünlüğü üzerinde çekinmeden tartışmalar yapılabiliyorsa hukuk uygulamaları tartışılıyorsa, adalete ulaşmak zorlaşmışsa sorun ve tehlikenin büyüklüğü görünmektedir.
İçinde yaşadığımız 2025 yılının Ağustos ayında Siyasi ve Sosyal Araştırmalar Organizasyonu (SAROS) tarafından 26 şehirde 7487kişi ile yapılan “Türkiye Günden ve Siyaset Araştırması” yayınlanmıştı. Bu araştırmanın sonucuna bakalım.
-Katılımcıların % 97. 2’si adalet sorunu var demiş.
25-44 yaş arasındaki katılımcılar, “Güne uyandığınızda aklınıza ilk gelen nedir? Sorusuna verdikleri cevap:
- Katılımcıların % 30,7’si “ Temel İhtiyaçlar, ekonomi” diye cevaplamış.
- Bugün başıma bir şey gelmez diyenler 13.6
- Acaba bugün ne olacak diyenler, 7.2,
Diye cevaplamışlar.
Özetle bugün için ülkemizde Adalet, ekonomi başta olmak üzere önemli sıkıntılar mevcuttur. Bunlar aşılmaz mı? Elbette çözümlenebilecek sorunlar bunlar. Tabi önce sorunların tespiti yapılmalı ve ondan sonra çözüm yolları tespit edilmeli. Bu sorunları çözmek içinde ahlaklı, vicdanlı ve devletini ve milletini seven kişi ve gruplar sorumluluk sahibi mevkiinde olmalıdır..
