Seçim öncesi süreçleri seviyorum.
Genel seçim, yerel seçim farketmez.
Hani vatandaşın kendini önemli hissettiği, yalnızca o zaman dilimi var ya; o süreci çok seviyorum..
Çünkü tüm adaylar, oylarına talip olduğu seçmene yakın olabilmek, oyunu alabilmek adına neredeyse çaylarını dolduracak, yemeklerini yapacak, bulaşıklarını yıkayacak.
O süreçte bir maharetli, bir o kadar da yardımsever olurlar ki, sormayın..
Bir daha akıllarına hiç gelmeyecek o amcalarla, teyzelerle, sanki kırk yıllık dostmuş gibi fotoğraflar çektirmek mi dersiniz, yer sofralarında yemek yemek mi dersiniz, ne ararsanız yaparlar.
Maşallah, "on parmağında, on marifet" sözü sanki bunlar için söylenmiş.
İşte o dönemde pek bir sempatik, pek bi sevimli olurlar. Aynı zamanda çok da cömert davranırlar.
Şahsi telefon numaralarını bile çekinmeden verirler.
Hani mevsimlik işçiler olur ya, bunlar da "seçimlik numuneler" gibi!
Bunlardan bazıları daha da ileri gidip sizi telefonunuzdan arar, sıkıntılarınızı dinler, içlerinde not dahi alanlar olur.
Ah!
Ne güzel günlerdir o günler...
Aynı balayı'ndaki çiftlerin cicim ayları gibi.
Seçmenin kendinden geçtiği, ayaklarının yere değmediği, adeta bulutların üstünde uçtuğu o günler..
Gel gelelim, seçim günü yaklaştıkça, "Cicim Aylarının" yerini, stresin, kaygının zirve yaptığı günler alır.
Daha önce sevimliliği kimseye bırakmayan adaylar; birden kaşları çatık, suratsız bir hale geliverir.
Üç gün önceki o güleç aday gider, yerine suratsız, hani "evlat olsa sevilmez" türünden, nemrut biri gelir.
Ee, kolay mı?
O kadar beklenti, o kadar masraf, o kadar koşuşturma..
Dile kolay.
Hele son düzlüğü gelindiğinde, seçimi kazanamayacağını anlayanlar, bu kez size düşman gibi bakmaya başlar.
Yahu daha bir hafta önce evinize gelip birlikte çay içtiğiniz, saatlerce sohbet ettiğiniz "bu değil miydi acaba?" diyerek şüpheye düşersiniz.
Bir tavsiye; böyle tipleri gördüğünüzde hemen yanlarından uzaklaşın..
Aksi halde bunların yüzünden depresyona girer, hatta Allah korusun antidepresan kullanmaya bile başlarsınız.
Ama kazanmayı garantileyenler öyle mi ya?
Ah canlarım!
Tabii ki hayır, onlar başka..!
Sonuçlar kesinleşinceye kadar aynı modlarında devam ederler.
Taa sürecin en başındaki sevimlilikleri, şirinlikleri mazbatalarını alana dek sürer.
Uyurken bile ağızları kulaklarında olur. Somurtmak isteseler dahi yapamazlar.
"Joker" gibi ortalarda dolaşırlar.
Ancak sonuçlar kesinleşince, nihayet normal insanlara dönmeye başlarlar.
Ama bazıları işin tadını yine kaçırır, mazbata törenine sizi özel olarak davet eder.
Hani maksat, kalabalık olsun. Ne de olsa güç gösterisi lazım. Rakiplerini nasıl bertaraf ettiklerini sizin üstünüzden mesaj vererek kanıtlama derdine girerler.
Ee, mecburen siz de fotoğrafta yerinizi alırsınız..
Mazbatalarıyla poz verirken, öğretmeninden taktir belgesi alan afacan çocuklar gibi, hizmet aşkından yerlerinde duramayan bu hiperaktif şirinleri görünce hepimiz sevinçten kendimizden geçeriz...
O zaman insan bunları neresine sokacağını şaşırır.
Böyle bir tablo karşısında;
"Bu kez farklı olacak, bu kez aynı hatalar, yanlışlar tekrarlanmayacak.!" umuduyla iç geçirir; göğsümüz kabarır, çok mutlu oluruz.
Nihayet koltuklarına otururlar. Tebriklerin, gelenin gidenin ardı arkası kesilmez.
O zaman da pek bi cana yakın davranırlar. Makam odalarında herkesle fotoğraf çekilip sosyal medya hesaplarında bir güzel paylaşırlar.
Bir şey isteyeceksiniz, bir probleminiz varsa, işte doğru zaman; o zamandır.
Sizi dikkatlice dinleyerek;
"O iş kolay, hallederiz. Şu tantana bittikten sonra beni ara, çık gel. Sen içini ferah tut!" diyerek çay, kahve ikramından sonra sırtınızı sıvazlayarak sizi güzelce uğurlarlar.
Ohh! Sorunum nasıl olsa halloldu diye düşünerek mutlu mesut bir şekilde evinizin yolunu tutarsınız.
Allah'ım ne harika bir duygudur o!
Hiç bitmesin istersiniz.
Aradan bir süre geçer. Daha önce arandığınız , telefonunuzda kayıtlı o numarayı siz ararsınız bu kez.
Fakat o da ne?
"........'e kayıtlı böyle bir numara kullanılmamaktadır!" ses kaydı çıkıverir karşınıza.
Kulaklarınıza inanamazsınız.
Bir kez daha ararsınız, sonuç değişmez.
Daha geçen gün konuştuğunuz numara nasıl olur da kullanılmaz numara haline gelmiştir.
Bir türlü anlayamazsınız.
Şoku atlatınca, bu kez aklınıza makamından ulaşmak gelir.
Ne de olsa evinizde, iş yerinizde misafir ettiniz. O kadar samimiyet var yani. Mutlaka beni kabul eder, benimle görüşür diye düşünerek bu kez makam numarasından şansınızı denersiniz.
Hiç tanımadığınız biri telefonu açar. Kendinizi tanıtmaya, derdinizi anlatmaya çalışırsınız ama nafile..
En kısa sürede size dönüş yapılacağı söylenir ve telefon kapanır yüzünüze.
Günler günleri, haftalar haftaları kovalar.
Ne arayan olur, ne de soran.
Zaman geçtikçe umudunuz iyice azalır. Moral bozukluğu içinde bir kez daha aramak istersiniz.
Karşınıza bu kez de bambaşka biri çıkar. Bir de ona anlatırsınız derdinizi. Aynı yanıtı ondan da duyar, telefonu kapatırsanız.
Nihayet kendisine ulaşamayacağınız gerçeği ile yüzleşmek zorunda kalırsınız.
İşin en zor kısmı da burasıdır.
Farklı olduğunu düşündüğünüz, bu kez rahatça ulaşabileceğinizi umduğunuz bu yeni "Seçilmiş" de sizi yine hayal kırıklığına uğratır.
Sonuçta yine değişen bir şey yoktur.
Elde var yine sıfır...
Ama üzülmeyin sakın!
Şunun şurasında bir sonraki seçime ne kaldı ki?
O gün geldiğinde yine evinize gelip birlikte sizinle aynı aş'a kaşık sallar, ya da iş yerinizde birlikte çay eşliğinde yine harika sohbetler edersiniz. Seçimi kazanması için eşinize dostunuza yalvarır, onun adına oy istersiniz.
Bu kez olmadı ama, bir daha seçildiğinde rahatça ulaşır, sorununuzu anlatır, çözüme kavuşturursunuz.
Biraz sabır.
Sonunda zaman çabucak geçer.
Hem belki önümüzdeki seçimlerde her şey aynı olmaz, kim bilir?
O gün geldiğinde yine hiçbir şey olmamış gibi buyur edersiniz evinize, iş yerinize..
Yine kendisi için oy istersiniz herkesten...
– ₺#*∆^π√\~...!
Ha öyle mi?
"Artık akıllandım. Kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmaz..!" diyorsun..
Evine de almayacaksın yani?
E, ne yapacaksın peki?
– ¢|μΩ×(★)√¶∆..!
Hıımmm, anladım.
"CİCİM AYLARI" çoktan bitti ha!
Vah vah!
Yine de ağzını bozmasan iyi olur. Belki ileride pişman olursun bak!
–#@;‽/¢§∆Ω©️!!!
Yahu şimdi ne gerek var bunlara?
Elindeki telefonu neden şey yapacaksın ki ona?
Sinirlenme, biraz sakin ol.
– (!#¶§∆×÷Ω′↑|√~[✓]©️)
Oooo.....!
Estağfurullah!
Ellenmedik kulağın da kalmadı demek!
Durumun bu kadar vahim olduğunu bilmiyordum.
"Az bile söyledim, dahası da var!" diyorsun..!
–Biiiiiiipppppp!
Tamam, tamam. Fazlasına hiç gerek yok.
Söylediklerini burada yazamam.
Allah esirgesin, sonra gazeteyi neyim kapatırlar.
Sıkıntı yaşamayalım durduk yere.
Ne diyelim?
Senin dediğin gibi olsun, canın sağ olsun.
Sağlıcakla kalın.
Tansel GEYİK
