GÜNÜN MANİSİ: (Ramazan'ın 20.Günü)
Davulcu söyler mani,
Bu yıl duymadık hani,
Ramazan gayesi,
Elbet yüceltir dini.
**************************************
BAYRAK
Al bayrağım al rengine vurgunum,
Al sevdamı al koynuna yorgunum,
Sana yan bakana bil ki dargınım.
Ben seni göğsüme asmışım bayrak,
Kanımı rengine basmışım bayrak.
Mehteri temsilen önde yürürsün,
Haşmetinle afakları bürürsün,
Ay yıldızı ak bağrında görürsün.
Ben seni göğsüme asmışım bayrak,
Kanımı rengine basmışım bayrak.
Bayram olur tutulursun ellere,
Seçim olur dizilirsin yollara,
Sıkı sıkı sarılırsın bellere.
Ben seni göğsüme asmışım bayrak,
Kanımı rengine basmışım bayrak.
Bazen Uludağ’da bazen kışla da,
Bazen metropolde bazen taşra da,
Mavi gökyüzünde kara tarla da.
Ben seni göğsüme asmışım bayrak,
Kanımı rengine basmışım bayrak.
Türkiye'min gururusun şanısın,
Hilal-inle dolunaydan arısın,
Sen, uğruna ölenlerin kanısın.
Ben seni göğsüme asmışım bayrak,
Kanımı rengine basmışım bayrak.
ÇANAKKALE MAHŞERİ
Çanakkale mahşeri, o cehennem o ateş,
Gazel gibi savruldu amca, oğul ve kardeş,
Kimi taze yavuklu, kimi henüz yeni eş.
Göğsünü siper etti gelecek için onlar,
Hürriyet için aktı Conkbayırı’nda kanlar.
İntepe’yi döverken ölüm kusan makine,
Hüsamettin binbaşı, söyler ölüm ne kine,
Her bomba inişinde döndüler göğ ekine.
Vatan tek gayemizdi, bizi sustu sananlar,
Ölüme koşuyordu henüz taze fidanlar.
Kilit bahirden beri yuvarlandı gülleler,
Dayanmış kapımıza toprak ister yâd eller,
Bu ülke Türk ülkesi yada verir mi güller?
Toprak için düştüler toprağa o civanlar,
Türk yenilmez diyordu o mahşeri duyanlar.
Tek vücuttu Türkiye, boğaza koştu o gün,
Lazı, Kürdü kardeşti, ne canlar düştü o gün,
Kabardı Kanlıdere, nehirler taştı o gün.
Sırtta mermi taşıdı ak pürçekli analar,
Yiğitler saf tuttular ellerinde kınalar.
Acımasızdı düşman, yer, gök kavruluyordu,
Her düşen bir yaprakta, bin can savruluyordu,
İki büklüm dedeler oğlunu arıyordu.
Oğullardı mahşerden Hakk katına varanlar,
İnsan mı, canavar mı, bu canlara kıyanlar?
Babayı yavrusundan ayırdı kanlı savaş,
Yedi düvelin gücü tükendi yavaş yavaş,
Vurdu Seyyit Onbaşı, attığı sanki bir taş.
Bu acının hüznünü ancak yaşayan anlar,
Ebedi ölümsüzdü, şüheda olan canlar.
Geçer anadan, yardan, geçer Mehmet’im serden,
Ölür vatanı için geçmez bir karış yerden,
Bu köklü, aziz millet kalkar düştüğü yerden.
Geldiği gibi gider zafer günü sayanlar,
Türk’ü yenilmez kılar, ak yeleli aslanlar.
NEVRUZ BAYRAMI
Bütün Türk dünyası nevruzu kutlar,
Duygu bahar olur gülbahar olur.
Kimi dilek tutar ateşten atlar,Dağlar çiçek açar dal bahar olur.
Dereler çağıldar yol bahar olur.
Nevruzun büyüsü sarar havayı,
Yağmur çisil çisil sular ovayı,
Yeşil gergef gibi örer doğayı,
Pınarlar kaynaşır sel bahar olur.
Dereler çağıldar yol bahar olur.
Cemre suya düşer toprağa düşer,
Sevgi şebnem olur yaprağa düşer,
Özlem gönüldeki ırmağa düşer,
Hasret şimal olur yel bahar olur.
Dereler çağıldar yol bahar olur.
Laleler dizilir yollar üstüne,
Güneş kanat gerer güller üstüne,
Çiçekler kurulur dallar üstüne,
Sevgi can can olur kul bahar olur,
Dereler çağıldar yol bahar olur.
Yeşilin her tonu gönüller okşar,
Yürek kıpır kıpır sevdaya koşar,
Doğa ilk mevsimi nevruzla yaşar, Sevda bahar olur yol bahar olur.
Dereler çağıldar yol bahar olur.
Davullar vurulur nevruz kutlanır,
Türk dünyası bir araya toplanır,
Maziden atiye sohbet tatlanır,
Mızrap dertli vurur tel bahar olur.
Dereler çağıldar yol bahar olur.
Gönül şarkıları sevgiyi okur,
Toprak bünyesine yeşili dokur,
Güller endam eder bülbüller şakır,
Gelincik tarlası al bahar olur.
Dereler çağıldar yol bahar olur.
Baharı muştular nevruz çiçeği,
Böcek kozasında örer ipeği,
Arı, gül özünden sarar peteği,Sevgi şule olur bal bahar olur.
Dereler çağıldar yol bahar olur.
En güzel giysiler giyilir o gün,
Dünyaya bir ahenk, yayılır o gün,
Nevruz Türk bayramı sayılır o gün,
Yâdına düşende el bahar olur...
Dereler çağıldar yol bahar olur.
NOT : Bu köşede yer alan tüm şiir ve yazılar aynı zamanda gazetemiz yazarlarından olan T.C. Kültür Bakanlığı Halk Şairi Rabia BARIŞ'a aittir.
