Merhaba değerli okur dostlarım, bu söyleşimizde pek çok insanın dramından bahsedeceğim. Oldukça ağır ve zor bir yaşam koşullarına mahkum edildik. Durdurulamaz bir ejderha gibi artan pahalılık yakıp kül ediyor. Çevremden onlarca dram anlatabilirim. Dağılan ailelerden tutun da, eşyaları kapıya atılıp yağmur altında kalıp hem eşyalarını ,hem yuvasını, hem insanlara olan güvenini yitirmiş ve kırılmış onurunun acısıyla ahı semayı aşmış insanlar biliyorum. Gerçi ahı, kul hakkını , insanlığı unutmuşken kimden insani ve vicdani davranmasını bekleyebiliriz ki? Balık baştan koktu bir kere… Zincirin halkalarına eklenmeye meyilli ne çok insansı varlık varmış meğer. Düşünün bir kere minicik çocuğu ile parkta bir ağacın altına sığınmış ve sokakta kalıp talan edilen eşyalarının içinden bir çarşaf, bir battaniye ve bir yastık alabilmiş. Geceleri korkuyla uyanık kaldıklarından sabaha doğru derin uykuya daldıklarında minik insan kendi kendine oynuyor anne babasının arasında. Nice nice acı… Bu ejderha nasıl bu kadar bizi yakıp yok edecek kadar büyüdü?
Aslında en cahil insan bile parmak hesabı yapsa bilir insanların hayatlarının mevcut maaşlarıyla sürdürülemez olduğunu. Evi olmayan milyonlarca insan var ki; ben de onlardan biriyim. Emekliliğim yok. Eşimin 7500 tl emekli maaşı var. Canavarın nasıl büyüdüğünü en yalın haliyle ben izah edeyim şimdi. Evvelki yıl 750 tl idi kiram, geçen yıl 3000 oldu. Bu yıl 10000 tl. Şimdi söyleyin 10000 tl maaşı olmayan milyonlarca insanın barınma hakkını kim korumak zorunda, kimin güvencesinde? 10000 tl maaşı olsa bile bu insanlar ne yer, insani ihtiyaçlarını nasıl karşılar? Eskiden iş çıkışı markete uğrar yemeklik bir şeyler alırdım. Eşime markete gidiyorum derdim. Bu yıl markete gidiyorum diyemiyorum, yerine depresyona girmeye gidiyorum der oldum. Gün içinde sabah gördüğüm fiyatı akşam göremiyorum. Var ile yok arasında bir hayat bize diretilen. Baştan sona canavarı herkes bir tutam beslemiş. Kimi körlüğü ile, kimi sessizliği ile, kimi menfaat kaygısıyla, kimi açgözlülüğü ile, kimi beni sokmayan yılan bin yaşasın diyerek, kimi korkaklığı ile, kimi benim var olmayandan bana ne diye diye beslemiş bu ateş saçan ejderhayı. Ben çocukken de enflasyon canavarından bahsederlerdi ama o zamanlar bir maaşla koskoca aile geçinirdi. İnsanlar bu kadar fırsatçı ve Allah’tan korkmaz kuldan utanmaz değildi. Adalet , adil paylaşım, insanca yaşama hakkı her vatandaşın en temel hakkıdır. Peki insanlar kendi özdeğerlerinin farkındalar mı?
Özdeğer bilinci çok kıymetli bir olgudur. Aslında toplumda seviyeli, olgun bir tavırla yönetime katkıda bulunurlar. Kendi özdeğeri konusunda bilinci gelişmeyen toplumlar genellikle pasif kalabalıklardır. Haklarından bi haber, görev ve sorumluluklardan bi haber, bir lokma bir hırka yaşarlar. İnsanca, insana yaraşır bir hayat için tek yaptığı para katışıp 10 tl verip bir simit alıp, iki kişi bölüşüp yerken kendi kendilerine yorum yapmaları. Kendi besledikleri ejderhanın alev alev yakıp kavurduğunu bilirler bilmesine ama kimse sormaz o soruyu. Kebabcının dumanı ve kokusuyla simit yerken kebab yediğini sanır. Susayınca sokak çeşmesi, çişi gelince cami tuvaleti imdadına yetişir. Pazarda dolaşıp alamadığı peynir zeytini, meyveleri tatma bahanesiyle nefsini köreltir. Yoksulluk çok zordur. Fena çarpar adamı, fena yıkar yokluk… Yaşamayan bilmez. Açlığın, yokdan anlamayan çocuğun ağlamasını susturmak zordur. Üşümek zordur. Korkudan fişi pirize takamazsın, faturanın nasıl çarpacağını bilirsin. En çok çocuklu evlerde zordur yoksulluk. Bu zam canavarı alev alev her yeri yakıyor, her güzel duyguyu yakıyor. Ahlakı, korkuları , utanmayı yakıyor. Market duvarını kırıp soygun yapanlar, canlarının çektiği şeyleri çalarken ar etmiyor. Çünkü yaşamak , hayatta kalmak derdindeler.
Özdeğerini bilseydi vatandaş ve insan olarak her şey çok farklı olabilirdi. Mesala sorabilirdi;
-BENİ KİM YAKTI? Diye… Sen yaktın derdim, o yaktı, biz yaktık. Tüm vurdumduymazlıklarımız, sorumsuzluklarımız, cehaletimiz, tembelliklerimiz, yozlaşmalarımızla kendi canavarımızın pençesinde debeleniyoruz.
Çözüm sensin sadece sen.
UNUTMA! Huzurlu, akıllı, karnı tok, cebinde parası olan, ahlaklı, adaletli, bilgili, adil vicdanlı yarınlarımız olsun. İnsanca yaşamak dileği ile sevgimdesiniz.
Kıvanç Haldız
