Bak bana küçüklüğümden beri dizlerimi betonda ezdim
Ama yanımda görünen hiç kimse demedi ki neydi derdin
Her zaman yüzüme gülüpte içten acı bakışlara değindim
Düşüncelerimi dilimle anlatabilirdim fakat anlaşılır değildim
Bil ki bilgisiz kulaklar sesimde yatan kelimelerimi algılamaz
Anlamak için hakim ol ama kimse hayatın şahidini yargılamaz
Kapansam da suçlu gibi dört duvara oku kalbimi kaygılanmaz
İtsem de düşüncemi dört bir yana çekmez dikkatini saygı duymaz
Ben çoktan atladım engellerden sense çıkamadın hapisten
Ve de tasalarla kendini ye dur nedense bıkmadın kapristen
Geçemedin testten yol alırken bense yıkılmadım krizden
Yalandır anlatılan serüven ilerleyense bırakılmadı nefisten
Bozuk sistem herkes birinin kuyusunu kazma peşinde
Neresinden baksan tıkalı yol ve puslu ayaz maskesinde
İçi kapalı yüzler savaş dur iyi san onu şaşma kardeşimde
Enniyahetinde kanca takar düşersin sonu alaşağı biçimde
