BIRAKIN RENKLERİ ÇOCUKLARA
Yapılan son açıklamalara göre İsrail’in Gazze saldırılarında 4 bin 385 kişi öldürüldü. Ölenlerden 1756'sı çocuk...
Bu açıklamanın üzerine İsrail, Gazze'de sivillerin sığındığı Birleşmiş Milletlere bağlı bir okulu vurdu. Çok sayıda Filistinlinin enkaz altında kaldığı bildirilirken, ölü ya da yaralı sayısına dair henüz net bir açıklama yapılmadı.
BM NEDİR? NE İÇİN KURULDU?
Birleşmiş Milletler 24 Ekim 1945’te Birinci Dünya Savaşından sonra dünya barışını sağlamak ve savaşa yönelik tehditleri önlemek için kurulmuştur.
UNICEF NEDİR? NE İÇİN KURULDU?
1946 yılında kurulan UNICEF yani Uluslararası Çocuklara Yardım Fonu, kendi açıklamalarına göre mülteci, göçmen ve en güç durumdaki çocuklar da dahil olmak üzere tüm çocukların şiddetin, istismarın ve sömürünün her türlüsüne karşı korunması için ulusal çocuk koruma sistemlerini destekleyen bir kuruluştur.
Ve Çocuk Hakları Sözleşmesi neden imzalandı?
Ve uluslararası çocuk platformları,
Ve onlarca kuruluş,
çocukları savaştan, ölümden, şiddetten koruyamayacaklarsa neden kuruldular?
ÇOCUK ÖLDÜRMEK SAVAŞ SUÇU DEĞİL MİDİR?
Sivillere hele ki çocuklara yapılan saldırılar ciddi bir savaş suçu değil midir? Buna bir dur diyecek onlarca kuruluş ve UCM yani Uluslararası Ceza Mahkemesi varken hastane, okul bombalayıp çocuk öldürenler neden cezalandırılmıyor ve ileride bu suçların işlenmesini engellemek için emsal oluşturabilecek yargılamalar neden yapılmıyor. UCM yargı için neden çağrı bekliyor.
Filistin'de yaşanan savaşın nedenini, sonucunun nasıl olması gerektiğini ya da haklı-haksız savunmalarını bir kenara bırakalım. Gelin sizinle çocukları konuşalım.
Bir yanda hava saldırılarıyla ve bombardımanlarla ölen yüzlerce çocuk, diğer yanda cesetlerin, enkazların, açlığın, susuzluğun, evsizliğin, çaresizliğin ortasında kalmış, belki yaralı belki de annesinin, babasının, kardeşinin, akrabalarının ya da en yakın arkadaşlarının ölümüne seyirci olmuş, geleceği enkaz altında bırakılmış çocuklar var.
Yetişkinler isterlerse ülke savunması yapabilir, isterlerse kaçabilir ya da yine isterlerse -biraz acımasız gelecek belki size ama- ölebilirler fakat çocuklar, bebekler savaş istemezler ki. Onlar doyasıya sevgi, oyun, mutluluk isterler. Seçim yapmak onlara göre değil ki. Kaldı ki seçim yapacak olsalar savaşı seçmezler.
Büyüklerin çocukların hayatlarını karartmadıkları, kendi oyunlarını kendileri oynadıkları, çocukları karıştırmadıkları, çocuk kanı ve çocuk gözyaşı akmayan, çocuk mutluluğu, çocuk kahkahasıyla dolup taşan bir dünya dileğiyle. Sözlerimi büyük usta Barış Manço’nun anlamlı eseriyle sonlandırmak isterim.
Uzakta bir ülkede insanlar anlaşmış
Tam silahları bırakırken
İçlerinden ikisi hemen karşı çıkmış, sonuçta onlar kazanmış
İkisinin de önünde birer düğme varmış
Biri yeşil diğeri kırmızı
Bir, iki, üç demişler, basıvermişler
Ve sonunda dünya kapkaranlık olmuş
Tam istedikleri gibi
Oyun ister bazen büyükler, tabancalar, kılıçlar, tüfekler
Zevk meselesi bu, karışılmaz
Tartışılmaz zevkler ve renkler, sizin olsun bütün bu zevkler
Bırakın renkleri çocuklara
Oyun ister bütün çocuklar...
