Sancıları başlamış yüreklerin melhame-i Kübra'nın olduğu yerde gizliden
Bir devir kapanmış kıyametle birlikte
Hayeller enkazların altında ezilmiş bir gece vakti
Yarına kim kalır kim gider bilmem ölüm Allah'ın emri
Tutulan yaslar farksız cehennem azabından
Acı bir ses duyulmuş gayya kuyusundan
Çığlıklar karışmış gök gürültüsüne, korkunun adı gri
Saatler sayılı, kim duyar sesimi, kim yetişir imdadıma, o kadar yalnızım ki...
Gün doğmuyor üzerime, sönmüş lambalar, gözler önünü görmüyor
Yol karanlık, gök karanlık, zaman zifiri karanlık
Öyle bir boşluk yerleşti ki yüreğime, yaşasam da inan gülemem artık
Daha çok erken,
Önümden geçme hayat film şeridi gibi
Soğumaya başladı bedenim, ben hiç bu kadar çok üşümedim ki
Hayaller kurmuyorum artık hiçbir şeyin üzerine
Tükendi umudum, ışımaz bundan böyle evime ne gün ne güneş ne de ay
Bakamam belki bir daha o güzel yüzüne affet beni dolunay
Kalemimden... Melek Kaya
