Tunalı Hilmi Caddesinde yıllardır kahvemi içtiğim “Cafe des Cafes” ‘de oturuyorum…
Yakışıklı bir delikanlı yanıma geldi. Beni tanıdığını söyledi. Yazılarımı okuduğundan söz etti. Çok mutlu oldum.
Biraz sonra bu genç yaşta nelerle uğraştığından söz edince dikkatim biraz daha arttı. “Ben Şairim” dedi.
İçimden bir Orhan Veli daha yaşamakta diye içimden geçti. Şiirlerini bastırmak için büyük çaba gösterdiğini, dolayısıyla baskı için para topladığını anlattı.
Delikanlıya kahve siparişi ettim ve enteresan bir sohbete daldık. Yeni Başkent Gazetesindeki son yazımı gösterdim. İngiltere Birleşik Krallığı Kralı VIII. Edward’ın Dolmabahçe Sarayında Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk ile buluşmasının çok bilinmeyen bir durumunu, kaleme aldığım makalemi gösterdim. Delikanlı, yazımı dil bilgisi olarak çok güzel bulduğunu söyledi.
İçimden Tolga Aydoğan’ın “Ankara’daki İzleri Orhan Veli” romanını Yapı Kredi Bankasının kitapçısından alıp ona hediye edeyim diye düşündüm ama iki şairin yaşadığı sıkıntıları bir birisi arasında okunmasına katkıda bulunmanın bir anlamı olmayacağını anladım.
Genç Şairi tanımak bu günkü yazımın konu başlığı oldu. Şairler şiir yazıyorlar. Kitapları, kitapçıdan alıyoruz. Okuyoruz. Bir daha okuyoruz. Aradan zaman geçiyor. Belki yıllar geçiyor. Bir daha okuyoruz. Şairin bizlere nelerden bahsettiğini bambaşka bir kafa ile bir kere daha anlıyoruz. Muhteşem!
Şairlere, yolunuz açık olsun…
Kim bilir, bir sonraki şiirinizde bizlere nelerden söz edeceksiniz!
Kaleminize sağlık olsun.
SİYASET AHLAKI!
Siyasette ahlak üzerine yorum yapacak kişi ben değilim…
Siyasi Parti Genel Başkanları, partilerinin siyaseti üzerine en üst düzeydeki kişilerdir. Karşılarında da Gazeteciler vardır. Parti Başkanları gerek TBMM’ndeki Gurup Toplantılarında, Kurultaylarında, İcraat konusunda düzenledikleri Basın Toplantılarında kürsüye çıkarlar.
45 sene Gazeteciliğine gelmiş bir kişi olarak bir anımı sizlere aktarayım…
Eski Başbakan rahmetli Bülent Ecevit’i yakalamışım. Bir konuda kendisine sorular hazırlamışım. Ardı ardına soruları patlatıyorum. Gazeteci olan Bülent Bey, “Sorduğunuz konularda henüz DSP Merkez Yönetim Kururlunda görüşmedik. Parti Meclisinde de yer almadı. Ancak bana göre şu şekilde bakmamız gerekir” dedi.
Vay canına! Siyasi Parti Genel Başkanı, iktidara taşıyan, emek veren, Delegeler, Parti Meclisi Üyeleri ve Merkez Yönetim Kurulu Üyelerinin, seçilmiş DSP Genel Başkanından daha üstünde. Nerede yaşıyoruz!…
Böyle bir siyaset ahlakı hala geçerli mi?
Pek sanmıyorum…
Siyasi Parti liderleri, Belediye Başkanları üzerine davalar açılıyor. gözaltılar uygulanıyor. Eksik ne derseniz, açılan davalarda ya da tutuklamalarda halka Partimizde yüzlerce aynı fikre gönül vermiş sözünden bahseden yok. Her politikacı nereden gelirse gelsin olayları bireysel hali ve kişiliği üzerine yorumlarda bulunuyorlar.
“Ben, Ben, Ben” Başka bir şey yok…
Bu tüm siyasi partiler çerçevesinde de görülebilir. İşiniz nedir?
Politikacı! Maşallah!..
Gazi Mustafa Kemal Paşa 23 Nisan günü Ankara’da kurduğu Büyük Meclis Kurtuluş Savaşı ve Cumhuriyetin kuruluşu, ekonomik kalkınma, eğitim, savunma, sanat ve tüm dalları hep emek verenlerin düşüncelerini dikkate alarak gerçekleştirilmiş devrimler. Devrimciliğin bir tarafa bırakıldığı anlarda futbol maçındaki silahlı kavgalardan farkı kalmaz.
Hepimizin emeği, Türkiye’nin kalkınması demektir…
Emekli maaşlarının Meclis’teki oturumları erteleyerek hep beraber kalkınmadan söz edemeyiz.
Bir sonraki makaleme kadar iyi hafta sonları dilerim dostlar.
Sağlıkla kalın.
