Hafta sonu…
Kimine göre sadece iki gün, kimine göre kaçırılmayacak bir fırsat. Kimilerinin "hiçbir şey yapmadan geçirdiği" zaman, kimileri içinse "asıl hayatın başladığı" anlardır.
Hafta içi hayata yetişmeye çalışırız; işe, derse, sorumluluklara…
Ama hafta sonu? Hafta sonu, biraz durmak içindir. Kendine dönmek içindir. Gün doğarken uyanıp pencereyi açmak, kahveyi biraz daha yavaş yudumlamak, telefonsuz bir anın tadını çıkarmaktır.
O yüzden diyorum ki:
Bu hafta sonu, kendini ihmal etme.
Sadece başkalarını değil, kendini de düşün.
Yarım kalan hayallerini bir not kâğıdına yaz, belki bir adım atarsın.
Ya da hiçbir şey yapma. Bu da bir karardır.
Mutluluğu büyük yerlerde arama. Belki pencerenin önüne saksıya ektiğin çiçekte bulursun. Belki annenin sesinde, babanın bakışında ya da arkadaşının “hadi çay içelim” mesajında...
Her şey gönlünce olsun.
Kendine iyi bak.
Ve unutma: İyi geçen bir hafta sonu, güzel bir haftanın habercisidir.
Mutlu hafta sonları…
