Kavalalı Mustafa, Şimendifer Mektebi’nin sınavlarına girer.
Ama ne bir tanıdığa, ne de bir torpile ihtiyaç duyar.
Çünkü o zamanlar “hamili kart yakınımdır” ayrıcalığı henüz icat edilmemiştir. Liyakattır esas olan…
Başarıyla geçer sınavlardan. Ve dört yıl sürecek eğitimine başlar.
Artık yeni yuvası, mektebin yatakhanesidir.
Soyadı kanunu çıktığında, bir öğretmeni kendisine Babür soyadını almasını söyler.
O da kabul eder.
Dört yılın sonunda köy köy, ilçe ilçe görev yapacağı Şimendifer Mektebi’nden Mustafa Şevket Babür adıyla mezun olur.
Mezuniyetin ardından Devlet Demir Yolları’nda stajyer istasyon memuru olarak işe başlar. Stajının bitmesiyle, küçük bir tren istasyonuna hareket memuru olarak atanır.
İşte o günlerin birinde, güzel bir kıza vurulur. Arar araştırır, kimdir, kimlerdendir öğrenir. Fakat kimsesi yoktur ki gidip kızı ailesinden istesin.
İş yine başa düşer.
Kapılarını çalıp “Allah’ın emri Peygamberin kavli” diyerek aşık olduğu kızı; Fatma Zehra’yı annesi ve ağabeyinden ister.
Başta “olmaz!” derler, karşı çıkarlar. E, ne de olsa; kız evi naz evidir. Ama kızın da gönlü olsa gerek, çok geçmeden bu evliliğe razı olurlar.
Mustafa, Fatma Zehra Hanımı alır, oldukça uzakta bulunan tren istasyonunun lojmanına gelin getirir. Bu küçücük taş ev, onların sıcacık yuvalarına dönüşür. Çok severler birbirlerini. Kuş seslerinin serenatını bozan tren sirenleri arasında, kalabalıktan uzak o lojman, yeni çiftin adeta sarayı oluverir…
Aylar sonra renkli gözlü bir erkek çocukları dünyaya gelir, adını Yüksel koyarlar.
Yıllar birbirini kovalar…
Yüksel üç yaşına gelmiş, evde koşuştururken acil bir telgraf ulaşır ellerine.
Fatma Zehra Hanımın annesi ve ağabeyi memleketteki evlerinde ince hastalığa; vereme yakalanmışlardır. Bu haber üzerine Fatma Zehra Hanım eşini ve oğlu Yüksel’i evde bırakarak memleketine doğru yola çıkar.
Birkaç ay sonra hastalıkları hala devam eden annesini ve ağabeyini alıp birlikte eve dönerler. Sonuçta küçük bir çocuğu vardır, Yüksel’i ve eşini daha fazla yalnız bırakamaz…
Ancak hastaların durumu günden güne daha da kötüleşir. Sadece bununla kalmaz, Fatma Zehra Hanıma da bulaşır bu illet hastalık.
Fatma Hanım biricik oğluna hastalığın bulaşma riskini göze alamaz ve yavrusunu bir daha kucağına alıp koklayamaz.
Git gide durumları daha da kötüleşen anne ve ağabey daha fazla direnemez, hayattan kopar giderler. Çok geçmeden Fatma Hanım da dört yaşındaki Yüksel’ine ve eşi Mustafa’ ya doyamadan gözlerini yumar…
Annesini hiç hatırlamayan, ardından babasının ölümüne şahit olan, ablasını karşı kıyıda bırakmak zorunda kalıp, Yunanlı asilerin elinde akıbetinin ne olduğunu bilemeyen Mustafa Babür; şimdi de aşık olup evlendiği karısına veda etmek zorunda kalır…
Ev hemen karantinaya alınır, Mustafa bey’in tayini de başka bir istasyona çıkar.
Mustafa hayatının en güzel anılarını arkasında bırakmak zorunda kalır, yine düşer yollara..
Ama bu kez yalnız değildir. Artık bir çocuğu vardır. Başka bir istasyona doğru oğluyla el ele kendisini nelerin beklediğini bilmeden soğuk tren vagonuna yerleşirler.
Lokomotifin kalkışıyla kulakları sağır eden o siren sesi, Mustafa’nın yüreğindeki çığlığın adeta yansımasıdır…
* * *
Devamı bir sonraki bölümde.
Sağlıcakla kalın.
Tansel GEYİK
