KORKAK DÜŞMAN ZALİM OLUR
Bu günlerde Azerbaycan Devlet Güvenlik Güçleri tarafından yakalanarak Bakü’ye getirilen ermeni çete başlarından birisi de Vitali Balasanyan’ın mahkeme süreci devam ederken bu azılı caninin biz Azerbaycan Türklerine karşı 1. Karabağ Savaşı sırasında ne işkenceler yaptığının kanıtı olan cesur ve yiğit Azerbaycan oğlu Natiq Qasımov hakkında okurlara anlatmam gerektiğini düşünüyorum. Şimdilerde Bakü hapishanesinde sabah-akşam yemeği, içmeği önüne gelen bu murdar katil 6 gündür aç-susuz tek başına düşmana direnen yiğit Natiq’i işkencelerle öldürmüş, şimdi bizden merhamet bekliyor.
1992 yılında Ağdamın Pirler köyünde 5 gün bir kiliseye sığınarak aç ve susuz ermenilerle tek başına savaşan, tüm savaşçı arkadaşların şehit olduğu için sonunda mermisi ve silahı tükenen bu yiğit saklandığı kiliseye bir öğretmeni gönderen ermeni alayın –“teslim ol, yoksa Hocalı esirlerinin tamamını öldüreceğiz” –demeleri üzerine Azerbaycan bayrağını eline alarak açlıktan takatsiz ama dik duruşu ile ermeni çetesine teslim olmak zorunda kalmıştı. 12 Mart 1992 yılında Rusyalı ı ve İtalyan gazeteciler - Konstantin Smirnov və Enriko Sarzin’in tanıklığı ile ermeni askerler tarafından esir alınan Natiq’in bayrağı mağrurca tutarak soğuk gecede düşmanın yüzüne dik bakışını arz eden fotoğraflarını çekmişler. Onun rehin alınması gerçeği Rusya’da yayınlanan “Oqonyok”(Işık) dergisinin 1992 tarihli 14 ve 15. sayılarında “Страх” (Korku) adlı makalede yankı bulmuştu. O zaman ben orta okul öğrencisi idim rus dili öğretmenimiz duygulanarak Natiq’in Rus milletini bile hayran bırakarak önemli bir dergiye geniş makale şeklinde konu olmasını anlatmıştı. Resimde Natiq tüm takatsiz ve çaresiz vaziyetine rağmen mağrur ve dik duruşu ile bayrağımızı istikrarla taşıyor ve sağında solunda ermeni cellatları var. 1991 yılında Azerbaycan’ın Gedebey ilinde doğmuş bu gurur kaynağımız 1991 yılında henüz Azerbaycan’ın milli ordusu kurulma aşamasında iken 1. Karabağ savaşı için gönüllü cepheye gitmiş, Ağdam ilimizde acil durum üzere oluşturulmuş “Karadağ şahinleri” taburuna dahil olup çatışmalara girmişti. 12 Mart 1992 tarihinde Hocalı’nın Pirler köyü yönündeki savaşta ablukaya düşmüş savaşçı arkadaşları ile Kiliseye sığınmış son mermisine kadar savaşmış, savaşçı arkadaşları şehit olsa da öyle bir çatışmış ki, dışarıdan kiliseyi kuşatan Ermeniler kilisede fazla savaşçı olduğu-nu sanmışlar. Kiliseye onu teslim olmak için Ermenilerin gönderdiği öğretmen Cafer Caferov Natiq’e : “geri çekilmek için fırsatın varmış, neden çekilmedin”-diye sorunca, Natiq- “Komutanım bulunduğum mevzii terk etmem üzerine talimat verdi, hem bu yükseklikte dalgalanan Bayrağımızı burada bırakıp gidemezdim”- demişti. Ermniler Natiq’e , eğer teslim olmazsa tüm Hocalı esirlerini öldüreceklerinin haberini yolladığı an, başına gelecekleri bildiği halde Natiq bayrağımızı alarak teslim olmuş Bu olaydan 30 yıl geçmiş ama ailesi onu kayıp listesinde umutla sağ kalan esirler arasından bir gün çıkıp geleceğinin inancı ile yaşamışlar.
Ünlü sinema yönetmeni Karan Singh Natiq hakkında “the Son” (Oğul) adlı belgesel filmini çekmiş, Natiq’i sorguya çeken ermeni asker Vitali Balasanyan’a Natiq’in kaderi hakkında sorduğunda Vitali ona gösterilen resme bakarak bu genci tanımıyorum dediği ve resimde sorguyu yürütenin ta kendisi olduğunu bile inkar ediyor. Yönetmen kamerayı Vitali katilinin gözlerine odakladığında dikkatle bakarsanız gözleri inkar cümlelerini bes belli ele veriyor. Resme uzun süre bakamayıp yönetmene çevirdiği bakışlarının ardındaki gizem ak yalan söylediğini bariz göstermektedir. Natiq gibi, Mübariz gibi, Ömer Halisdemir gibi çağımızın misilsiz kahramanları ile ne kadar gurur duysak yeridir, düşmanın üzerine korkusuzca, mert yürüyen yiğit oğullara sahipsek Türk milletine mensup olmağımıza borçluyuz fikrimce. Aramızda bazılarının Türk olmayı sanki suçmuş gibi yadırgayışına mana veremiyorum. Bu gün Vitali Balasanyan Azerbaycan halkının karşısına çıkamıyor ve hasta numarası yaparak tedavi gördüğünü duyurmuş. Resimde Natiq’e nasıl bakıyor dikkat ederseniz gözleri ile parçalayacak gibi hırsı var. Oysa Natiq onlarca ermeni arasında tek başına esir hali ile dik oturmuş sorguya çekilmiştir. Sorgudan sonra başına neler geldiğini bilmiyoruz ama, yönetmen Karan Singh’in o gece Natiq’i sorguya çeken tüm ermeni askerleri bularak, Natiq’in resmini gösterip tek tek hepsine Natiq’in sorgudan sonraki kaderi hakkında araştırmasından ortaya çıkan korkunç sonuç: ermeni askerin anlattığına göre Natiq’i parça parça doğramışlar. Zavallı düşman Türk adından bile ne kadar korkuyorsa öldürmekle kalmayıp acı çekişini izlemekten keyif alıyor. Bu gün İsrail devletinin sivil insanlara yaptığı vahşet de aynı cinsten olup, bir düşman ne kadar korkaksa o kadar vahşi ve acımasızdır teorisinin gerçekliğini tüm çıplaklığı ile görmekteyiz. İsrail askerlerinin savaştan korktuklarını genel olarak silahlı, askeri çatışma harp şekli ile savaşma azimlerinin yüksek seviyede olmadığını duymuştum. Sivil ve siyasetle hiçbir ilgisinin olmadığı kadın ve çocuklara karşı zalimce tavırlarından bu fikri de doğrulamış oluyorlar. Natiq Azerbaycan halkının iftiharıdır. Böyle kahramanlarımız tüm milli müfredatlarımızda mutlaka konu olarak hayatları ve mücadeleleri çocuklarımıza anlatılmalı, nesillerimizi onları örnek alarak yetiştirmeliyiz. Sinema ve sanat dünyasından - konu bulmakta sıkıntı çekiyoruz- diye haberlerde bir ara duymuştum. O kadar çok kahramanımız var ki. Milli kimliğimizin, damarlarımızda akan asil kanın verdiği güçle tarihe olağanüstü imzalar atan nice kahramanlarımız var. Korkak ve zavallı düşman çok olsa ne yapar ki, vakti geldikçe hepsi ile hesaplaşmayı biliriz.
Vüsale ALİ
