Dostlar, 46 yılını tamamladığım Gazetecilik mesleğinde en çok beni sevindiren Gazetecilik Fakültelerinde verdiğim dersler ve anıları hep kalbimin bir tarafında kaldı…
Ankara’da ne oldu biliyor musunuz dostlar, bir Öğrenci benimle tanışmak istedi. Bir dost Gazeteci arkadaşımın aracılığıyla iyi ders verdiğimi işitmiş ve benim cep telefonumu alarak benimle görüşmek istediğini söyleyen bir öğrenci.
Aman Allah’ım, bir siyasi parti lideri ya da özel sektör benimle görüşmek istese bir öğrencinin talebinden ileriye geçemez. O kadar sevindim ki, anlatamam.
Yetişmelerine katkıda bulunmuş, bu günlerde Gazete, Dergi, Ajanslar ve TV ekranlarında emek veren öğrencilerim var. Aldığım en büyük ödül.
Dün Mülkiyeliler Birliğinde buluştuk. Gelene kadar öğrencilerime nasıl ders verdiğimi sanki yaşıyormuş gibi aklımın bir tarafına yerleştirmiştim.
“Ve perde!”. Rahmetli Münir Özkul'un dediği gibi tanışma muhabbeti başladı.
Benim hangi Hocalarımın girişimi ile ders vermeye başladığımı, 20 seneyi aşan Sabah Gazetesinde Patron Dinç BİLGİN, geleceğe umutla bakan düşüncelerine ders vermeme destek vermesi, “Bize gençleri yetiştir” düsturu ile çalıştığım 17 sene. Kolay değil. 10 yılı ilk mezun olduğum Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesinde, 7 seneyi de eski adı Gazi Üniversitesi Gazetecilik Fakültesi.
Fakültede ders veren hocaları sordum öğrenciye. Tanıdığım dostlar hala Fakültede. Çok sevindim. Onlara benden selam söyle, ne zaman isterlerse Öğrencilerle bir söyleşi yapalım dedim.
Öğrencimin şu ana kadar yaptığı stajları öğrendim. Bana, ANKA Haber Ajansı ve Cumhuriyet Gazetesinde yapmış. Benden okullar bittikten sonra hangi sektörde staj yaparsam yetişmeme katkıda bulunur diye sordu. Zor bir soru idi. Ama yetiştiği dalları dikkate alarak küçük tavsiyelerde bulundum.
Öğrencime bir de kitap hediye ettim. Öğrenciye olan sorumluluk Musalla taşına gelene kadar devam eder. Hocam Prof. Dr. Korkmaz Alemdar’a anlattım. Ne kadar mutlu olduğumu anlattım. Hocalar, evlatlarını unutmaz. Öğrencisi de Hoca olursa, bir de öğrencisiyle beraber kafa patlattığını görürse çok daha farklı düşünür. Hocalar, hayatın akışına katkıda bulunan insandır. Mutluluk budur!
TUTUKLU, GÖZALTINDA ÖĞRENCİLER!
Dostlar bir de gösterilere katılıp, Emniyetin yaptıkları sonucu gözaltına alınan, tutuklu hale getirilen Üniversite, Lise Öğrencilerimiz var. Onlar için ne diyeceğiz okurlarım.
Yapmayın!..
Bir öğrenci geleceğimizin “Ey Türk Gençleri”. Ona gösteri ne olursa olsun yakalanıp Hapishanelere tıkarak ne yapmış olduk.
O Anne, Baba perişan. Evlatların geleceği ne olacak!.. Dershanelerden Üniversitelere öğrenci olan gençlerin hayatı kararlaştırılamaz. Geleceği ondan ayıramazsınız.
O Üniversitenin Rektörü, Dekanı, Hocası evlatlarına niye sahip çıkmaz. Sizler derslerini veren, akademik çalışmalarda bulunan Bilim Adamları Öğrencilerini nasıl ortada bırakır.
Bakın size bir anı!..
Eskişehir’de bir gün öldürülen bir öğrencinin cesedi Porsuk Nehrinde Emniyet tarafından bulundu…
Olaydan bir gün önce, Hocalarımızı bir akşamüstü evimizde ağırladığımız gün Tren İstasyonundan Köfte siparişi verip eve gelirken cüzdanımı kaybetmiştim.
Emniyet nehirde benim cüzdanımı da bulmuş. Cüzdanımı alan kişi içindeki parayı alıp Porsuk nehrine fırlatmış.
Sivil Polis Fakülteye geldi. “Emre Aygen sen misin?” diye sordular. “Evet” dedim. Beni Emniyete aldılar,
“Bu genci, sen mi öldürdün?” diye sordular. Ben de espri olsun diye, “Genci ben öldürsem, cüzdanımı yanına mı koyarım!” dedim.
Emniyetteki görevliler işin ciddi olduğunu, kendileri ile alay etmenin hiç yeri olmadığını öğrendim.
Ama dostlar, biliyor musunuz beni Karakola gelen Anadolu Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Yılmaz BÜÜYÜKERŞEN beni içerden çıkardı.
Ey Üniversite Rektörleri, siz neredesiniz?
Sizler sadece tutuklanan Öğrencilerin öğrenciliklerini iptal etmekle uğraşıyorsunuz. Utanın. Yılmaz Hocaya bir bakın. Onun karşısında ne diyeceksiniz!
Yapmayın. Öğrenciler hepimizin geleceğidir. Lütfen bu yazımı okuyun ve düşünün.
Sağlıklı günlerde buluşalım. Sevgiyle kalın dostlar!..
