İlk yazımızda, Şems Hazretlerinin Mevlana Hazretlerine yönettiği, “Oku oku nereye kadar? sorusu ve “artık söz söyleme zamanı…” önerisiyle başlamıştık.
Canın Özünden, Can-ı Gönülden dökülen cümlelerle.
“Mezarlıkları sık sık ziyaret ediniz” Peygamberimizin bizlere tavsiyesidir. Günümüzde mezarlıklar özellikle büyükşehirlerde şehir merkezlerinin hayli dışına çıkarılmış durumda. Neredeyse “işi olmayan giremez” tabelasının gereği noktasına gelmiş...
Bir zamanlar bizler gibi amacı olanlar, telaşları olanlar, hedefleri olanlar, anne-baba olanlar, kardeş olanlar, velhasıl “can olanların” bugün “cansız” bedenleri orada…
Değerli dostlar, doğum ve ölüm, her ikisi de kendine özgü başlangıç noktalarıdır.
Her canlı doğar, büyür ve ölür.
Çoğumuz ölüm hiç başımıza gelmeyecekmiş gibi yaşarız hayatı. Yaşadığımız hayatın muhasebesi sadece ölüm sonrası hayata inanlar için bile sadece ölüm sonrasına bırakılmamalıdır ki, yaşadığımız hayata çeki düzen verebilelim.
Birkaç gün önce ilkokul öğretmenimin vefat haberini aldım ve cenaze namazı için Ankara Karşıyaka Mezarlığına gittim. En son Kurban Bayramında öğretmenimi ziyaret etmiştik eşimle beraber. Her zamanki gibi ne güzel bir sohbet olmuştu. Değer verdiğimiz kişilerle yaşarken daha sık bir araya gelmeliyiz. Daha sık arayıp sormalıyız. Ölüm sonrası görevimizi yapmak mümkün olmayabilir. Allah’a çok şükür bu zorlu süreçte öğretmenimin ailesinin haber verilecekler listesinde yer alabilmişim de, “son görev”de bulunmak nasip oldu. Tüm geçmişlerimize ve öğretmenime de Allah’tan rahmet diliyorum.
Yaşarken bir insanın gelişimine, eğitime el vermek ne kadar da önemli…
Bir insanın ölümü, bir alimin ölümü, bir öğretmenin ölümü…
Olmak ve ölmek…
Olmak çoğumuz için “sonuç”tur. Oysa aynı zamanda bir “şüreç” de değil midir?
“Oldu ve öldü” kelimelerine bir bakalım. Aradaki benzerlikler ve farklar, Farkı yaratan “iki nokta” değil mi?
Bir an düşünün, bir yakınınızdan o müjdeli haberi bekliyorsunuz. Müjdeyi büyük bir heyecanla bütün yakınlarıyla paylaşan babanın yazdığı mesaj: “Çocuğum öldü”. Bu mesajı okuyan kişi siz olsaydınız ne hissederdiniz. Kelimelerin “büyüsü” diyemeyiz belki ama söz insana tesir eder ve duygu durumu yaşatır.
Peki her ölen, olmuş mudur? O kişinin yaşamı içerisindeki “olma” çabasına bağlı bu sorunun cevabı…
Toplum bireylerden meydana gelir. Ama sadece bireylerin yanyana gelmesi yetmez toplum olmak için.
Yazmaya başladığımız bu köşenin adı henüz kesinleşmedi. Müteşebbis Gelişimin Vakfı Başkanımızın bir önerisi yazılı olarak ulaştı bana: “Sosyal Analiz veri gerektirir. Sosyal Bakış sanki amacınız için daha yerinde olabilir” Öneri çok kıymetli, not alınmıştır.
Toplum olmak için sadece yan yana durmak yetmez. Önemlidir lakin.
Amaç birliği, ülkü birliği, tasada ve neşede bir olmak, elini / gövdeni taşın altına koymak: Milli Şairimiz Mehmet Akif Ersoy’un; “Siper et gövdeni dursun bu hayasızca akın” dizesinin gereğini yapmayı gerektirir.
İnsan özünde sosyal bir varlık iken, ne ara bu kadar anti-sosyal bir varlığa döndü?
Sosyal insanla ilgili olmaktır aslında. Türkçe sözlüğümüzde (https://sozluk.gov.tr/) “sosyal” karşılığında;
“1. sıfat, toplum bilimi ► toplumsal:
"Her çağın kendi idealine göre gördüğü sosyal manalı bazı rüyalar vardır." - Mehmet Kaplan
2. sıfat Sosyal çevreye uyumlu (kimse).”
“Ben aslında yeterince sosyalim” diyenler ne kadar çevrenizle ilgilisiniz? Ne kadar “toplumsal”sınız? Sosyal olmak, sadece digital dünyada, sosyal medyada olmakla sınırlı değildir. Bir başka ifadeyle sosyal olmak sadece “sanal dünyada var olmak” değildir. Reel / gerçek yaşam / hayat içerisinde olmak, sosyal sorumluluklarımızı yetine getirmek gerekir. TDK (Türkçe sözlükte ifade edilen ikinci anlamı yeniden hatırlayacak olursak; “Sosyal çevreye uyumlu” musunuz?
Sosyal olaylar karşısında bir taraf mısınız? Bi’taraf (tarafsız) mı?
Bir olumsuz durum karşısında o olumsuzluğu düzelten tarafta mısın? Başını çevirip, görmezden gelenlerden misin?
Zafer haftasındayız. Bugün üzerinde yaşadığımız bu cennet vatanı “canı ve kanı pahasına savunan atalarımız”, “sosyal olmanın, toplumsal sorumluluk almanın “tam bilincinde” olmasalardı, bizler de olmazdık herhalde.
Bu vesileyle, Türklerin toplumsal bir bilinç içerisinde kurmuş oldukları tüm Devletlerde, verdikleri mücadele ve savaşlarda (Malazgirt’te, Çanakkale’de, Balkan Savaşlarında, Dünya Savaşlarında, Kurtuluş Savaşlarında, Sakarya Meydan Muharebelerinde, Büyük Taarruzda, 30 Ağustos Zaferinde) bu ülkenin ve Türk Milletinin, Milli Birik ve Beraberliğinde, vatan savunmasında, sınır içi ve sınır ötesi can veren, başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve arkadaşları olmak üzere tüm şehit ve gazilerimizi rahmet ve şükran duygusuyla anıyoruz. Allah rahmet eylesin.
Kurtuluş mücadelesindeki bu zirve dayanışma duygusunu bizlerin kalbinde her daim canlı olması dileğiyle, saygı ve selamlarımla...
Canın Özünden, Can-ı Gönülden … Dr. Özcan Kars / 27 Ağustos 2024 /
