Suriye’de 2011 yılında başlayan halk hareketlerinin bastırılması, yalnızca rejimle halk arasında değil, çok sayıda devlet ve vekil aktör arasında yaşanan karmaşık ve yıkıcı bir savaşa dönüştü. 2014’te DAEŞ tehdidi bahanesiyle çizilen “terör koridoru” haritaları, aslında bölgede yeni bir harita mühendisliğinin açık göstergesiydi. Türkiye Cumhuriyeti, bu plana sessiz kalmadı; sınır ötesinden gelebilecek her türlü tehdide karşı, hem kendi milli güvenliğini sağlamak hem de tarihi ve insani sorumluluklarını yerine getirmek amacıyla harekete geçti.
Fırat Kalkanı, Zeytin Dalı, Barış Pınarı ve Bahar Kalkanı harekâtları sadece askeri operasyonlar değil; aynı zamanda Türkiye’nin sahadaki ve masadaki kararlılığının ilanıydı. Bu harekâtlarla birlikte sahadaki dengeler değişti, Türkiye sadece sınır güvenliğini değil; aynı zamanda Suriye muhalefetini bir araya getirerek siyasette ve yönetimde kurumsal bir yapı oluşturdu. Bu, savaş ortamında şekillenen bir devletleşme sürecinin temel taşlarını oluşturdu.
Türkiye’nin Suriye sahasında attığı adımlar yalnızca bu ülkeyle sınırlı kalmadı. Libya’da meşru hükümeti destekleyerek bir darbeyi durdurdu, Karabağ’da Azerbaycan’ın 30 yıllık işgaline son vermesine destek oldu. Filistin’de mazlumların sesi, Afrika’da ise sömürü düzenine karşı adaletin temsilcisi oldu. Türkiye’nin inşa ettiği bu yeni eksen, Batılı emperyalist düzenin aksine; sömürmek için değil, adaleti ve dayanışmayı tesis etmek için vardır.
Bu eksen, sadece bugünün değil; bin yıllık bir hafızanın yeniden uyanışıdır. Selçuklu’dan Osmanlı’ya, Osmanlı’dan Cumhuriyet’e uzanan bu derinlik, bugün yeniden coğrafyayı mayalamaktadır. Emperyalistler 20. yüzyılda Fas’tan Endonezya’ya kadar uzanan İslam coğrafyasına yapay sınırlar, yapay rejimler ve yapay kimlikler dikerek halkların hafızasını silmeye çalıştılar. Enerjiyi, petrolü, kültürü ve iradeyi çaldılar. O düzenin ömrü bir yüzyıl sürdü.
Bugün ise o düzen çökerken, Türkiye yeni bir çağın öncüsü olarak sahnededir. Bu bir büyük uyanıştır. Müslüman coğrafyalar yeniden birbirini bulmakta, ortak bir gelecek hayali kurmaktadır. Türkiye’nin ekseni, sadece coğrafi bir sınır çizgisi değil; bir medeniyet çizgisidir. Bu çizgide mazlumlar vardır, adalet vardır, kardeşlik vardır. Türkiye, tarihsel sorumluluğunun bilincinde olarak, kardeş toplumlarla dayanışmayı güçlendirmekte, kültürel bağlarını yeniden tesis etmektedir.
Türkiye Cumhuriyeti, artık sadece bir ülke değil; ümmetin, Türk dünyasının ve tüm mazlum halkların umut kapısıdır. Bu eksen, geçmişiyle barışık, geleceğe kararlı adımlarla yürüyen bir iradenin adıdır. Türkiye, sadece haritaları değil, zihniyetleri de değiştirmektedir. Ekonomik işbirlikleri, kültürel projeler ve stratejik ittifaklarla bölgede kalıcı barış ve istikrar sağlamayı hedeflemektedir.
Artık haritaları emperyalistler değil, irade sahibi milletler çizecek. Türkiye bu iradenin merkezindedir. İçinde bulunduğumuz dönemde, Türkiye’nin bölgesel ve küresel siyasetteki rolü, demokratik değerlerin ve insan haklarının savunulması açısından da büyük bir anlam taşımaktadır. Barışın, adaletin ve dayanışmanın inşası, Türkiye’nin liderliğinde daha geniş bir perspektifle gerçekleşecektir.
