Büyük acımızın anısına yazdığım bir yazıyı sizlerle paylaşmak istedim. Sayılarımla..
YA KENDİN OL, YA KENDİN ÖL
Merhabalar sevgili okuyucularım,
Benci davranıp açtığımız yaralarla, hasarlarla toplum olarak nasıl durum içerisinde olduğumuzu gördük, yaşadık ölmeden öldük, hatta öldük.
Kararlarımızın ya da kararsızlıklarımızın cezalarını misli misli çekiyoruz.
Toplum bunu öğrenmek için, o kadar çok o kadar çok kalabalık oldu ki; gecenin sessizliğinde, soğuğunda, ayazında ölüm için uyudu.
Uyanması gerektiğini bildi, kalkmak istedi, kalkamadı.
Taşlar yağdı üstüne,
Üşüdü, ıslandı, konuşmak istedi dondu.
Konuşamadı
Bağırdı çağırdı, ama bilemedi
Geç kaldığını
Sesini duyuramadı.
Duyması gerekenler yoktu etrafında
Hep konuşanlar, konuşmakla meşguldüler.
Onlarda uyutuyordu
Hem kendilerini, hem bizi
Ninni söylüyorlardı sanki
Bu nasıl bir ninniydi; çok derin uykudaydık,
Uyandık
Ninni devam ederken yine uyandırıldık
Bu nasıl uyku,
Ninni çok derin ve ağırdı
***
Uyanmak istesek de uyanamıyorduk.
Kalkmak istesek de kalkamıyorduk.
Ölmeden öldük.
Bağırdık öldük
Kalkmak istedik, öldük
Artık ölmüştük
Toz olmuştuk
Demir olmuştuk
Kum olmuştuk
Toprak olmayı beklerken…
***
Çok çok acı yaşananlar ama gerçeklerden kendimizi uzağa koymak gibi bir lüksümüz yok artık. Çok derin yaralandık. Anlatılır gibi değil…
Acılarımızın yaralarımızın sarılması çok zor imkansız bence.
Hayat devam ettiği sürece biz de yapılması gereken ne varsa oldurmaya çalışıyoruz.
Diktiğimiz ağaçların meyvelerini yiyoruz. Seçtiğimiz seçimlerimiz yollarımız bizi yürütüyor. Bazen ‘’aman kısa olsun’’ diye patika yoldan gidiyoruz. Karşımıza nelerin çıkacağını, nelerle karşılaşacağımızı düşünmeden. Hem kazançlı hem kolay, yorulmadan, düşünmeden, başkalarının hakkı olabileceğini sorgulamadan... Kısacık ve kolayım benim çıkmazım olabiliyor.
***
Ben seçtim ama ben sorgulamadım.
Ben kolay istedim.
Ben yorulmak istemedim.
Sonu hüsranla da olsa uyanmadım.
Ben artık düşünüp "ben" olmalıyım
Kendim olmalıyım.
Başkalarının kararları ve hükümleriyle kendimi kaybettiğimi bilmedim.
Artık ben kendime geleyim.
"Başkaları yapıyor ben de yapıyorum' diyerek olana bitene göz yummak çıkmazlarda olmak yeterince zarar verdi.
Artık yeter uyanmamız gerekecek.
Şimdiye kadar uyuduklarımız yeter.
Senin, benim yaptıklarımızdan hepimiz zarar gördük.
Tek başımıza biz bir hiçiz.
Birlik duygusuyla, birliktelik duygusuyla oluşturduğumuz BÜTÜNLÜK içerisinde hayat vardır.
Yaşadıklarımızdan hepimiz sorumluyuz.
Göz yumduklarımız, görmezden geldiklerimiz,
Boş vermelerimiz, bir şey olmazlarımız,
Bu kadar ciddiye almadık.
Bu kadar ciddi olduğunu bilmiyorduk;
Ya da biliyorduk işimize gelmiyordu.
Ertelediklerimiz, ötelediklerimiz,
Bu kadar canımızı acıtacağını bilmiyorduk.
Daha hassas davranıp birlik bilinci içerisinde olmalıyız. Artık dönüşü olmayan bir yoldayız başka bir yolumuz yok. Toplum olarak artık yataydan dikeye, aktifliğe geçmeliyiz. Bildiklerimiz başkalarına da katkı sağlaması amaçlı, paylaşmalıyız.
***
Okumalıyız, öncelikle kendimizi,
Okumalıyız olan biteni çevremizi,
Okumalıyız hayatı
Çalışmalıyız, patika yollara sapmadan
İnanmalıyız, önce kendimize, ışığımıza
Kendimizi aydınlatıp, başkalarının aydınlanmasına da yardımcı olmalıyız
Sevmeliyiz, öncelikle kendimizi
Sevgiyle işlemeliyiz, hayatın nakışını,
Cehaletin oluşturduğu ezici karanlıkları,
Sevgimizle, ışığımızla birlik ve beraberliğimizle
Söndüreceğiz/ söndürmeliyiz
Birlikte sileceğiz karanlıkları
Yerine aydınlığımızı koyacağız.
Sızlanmayı bırakacağız
***
Ölü toprağımıza atıp uykudan kalktık.
Silkelendik.
Dur diyoruz.
Dur artık, ben varım.
Dur artık, biz varız
Artık, bizim ışığımız var.
Artık, bizim insanlığımız var.
Karanlıkların zindan odaları artık kapandı.
Ben ve benim gibiler çoktan uyandı.
Biz artık koca yürek olduk.
***
Ben artık tercihlerimin, bana ayna tuttuğunu biliyorum.
Ben seçimlerimden kazanç sağlayacağını düşünürken, hata yaptığımı ölünce anladım.
Şimdi benim seçimlerimin, herkesin patika yolu olduğunu biliyorum.
Şimdi artık öldüm; tekrar ölmemek, öldürmemek için uyandım.
Ben/biz olduğumuzu anladım.
Biliyorum ki artık uyumalıyım.
Hep uyanık olmalı, uyandırmalıyım
Işık olmalıyım.
Karanlıklar yok olsun
ÖLDÜM ama YOLUM IŞIKLA DOLSUN
Artık çabalama zamanı
DOĞRULUK ZAMANI
İNSANLIK ZAMANI
SEVGİ VE BİRLİK ZAMANI
Ya seçimlerimizle bir ışık yakarız
Ya da seçimlerimizle ölürüz
RUHLARI ŞAD OLSUN. IŞIKLARDA UYUSUNLAR
Selma ERDEL