“Önce yoldaş, sonra yol” denilerek, yola çıkacağımız insanları dikkatli ve rikkatli/“merhametli” seçmemiz tembihlenir.
İlk olarak şunu söyleyelim:
“-İNSANI, YOL DEĞİL,
-YOL ARKADAŞLARI YORAR.”
Size güven vermeyen kişilere güvenerek yola çıkmayın, inandıklarınızla yola çıkın.
Yola çıkacağımız insanları yüzde yüz isabetle seçme şansımız ise maalesef yoktur…
Çünkü bu seçimi veya elemeyi, esas itibariyle yapacak olan bizler değilizdir;
-Yoldur, yolculuktur,
-Yanımızdakinin dostumuz olup olmadığı, yolculuk esnasında ortaya çıkar.
Özellikle siyasette ve ticarette, bu yürüyüşlerin büyük bir kısmı hüsranla sonuçlanır.
Tanıdığımızı sandığımız insanları tanıyamamış olmanın üzüntüsü ve şaşkınlığı, bizi yolculuktan daha fazla yorar.
Kırk yıl birlikte olmuş olsak bile, bir insanı ne kadar tanıyabiliriz?
Asıl marifet, bahar aylarında veya yaz mevsiminde değil,kışın açabilmektir.
Yani iyi gün dostu olmak kolaydır, en mühimi, kötü gün dostu olabilmektir.
Dostlukta kıdem esastır…
Toparlayalım, dünyevi şeyler için “kırk yıllık dostların” birbirini yok saydığı günlerden geçiyoruz.
Hz. Ali (r.a) buyuruyor ki;
“-Hızlı yükselenlere imreniliyor.
Oysa en hızlı yükselenler toz, duman, saman ve tüydür.
Hesap yapmaktan iş yapmaya veya dostluk kurmaya vakit bulamayanların sayısı da her geçen gün artıyor.
“Sınırsız sabır” insanın fıtratına
ters…zorlamamak lazım!
Gençler şunu sakın unutmayın;
Bazı şeyler kalbinizi kırar, üzülürsünüz ama gözünüzü açar…
Sabahtan akşama “BEN(!)” diyerek etrafındaki varlığı titreten beşer kendini kainatta güneş yerine koyarda fark etmez dünyanın onun çevresinde dönmediğini feleğin tokadını yemeden.
Musa Eroğlu Usta ne de güzel der;
“Havalanma, deli gönül
Uzun sürmez, yorulursun
Eser de bir çelimsiz yel
Dalga dalga savrulursun”
Hayat insana, kendi yüzlerini ve insanların binlerce yüzünü gösteriyor!
Yol arkadaşlarınız, dostlarınız, kardeş belledikleriniz ve sevdiklerinizle yaşayıp gidiyorsunuz.
Ama bir zaman oluyor ki, onlarla taban tabana ters düşüyor, doğrularınız ve hak uğruna dilsiz şeytan olmak istemiyorsunuz!
Sözleriniz, başka yüzlerini çıkarıyor ortaya adam bellediklerinizin!
Öyle bir an geliyor ki işte bu deyimi sarfetmek zorunda kalıyorsunuz:
SIDKIM SIYRILDI!
Sıdk bir kez sıyrıldı mı, yerine dönemiyor bir daha!
Kim, fasulyenin sıyrılan kılçığını yerine yapıştırabilmiştir ki bu güne kadar!
En iyisi, sıdkımızın sıyrıldıklarından uzakta durmak ve de sıdk ile bağlanacağımız dostlar edinmek!
KİBİR...Kendini beğenme ve bir nevi hastalık belirtisidir. Bu ya aşağılık duygusu denilen bir saplantının değişik bir biçimde tezahürü veya cehaletin, aldanmanın bir sonucudur.
KİBİR…Kabalığın, hamlığın, yetişmemişliğin, hayalperestliğin tezahürüdür.
Ülkücülük…”EDEP ve Gönül Seferberliği ile SEVGİ” üzerine inşa edilmiştir.
Temeli Türk Töresidir. Türk Töresinde “kadim dosta” kötü sözler söylemek yoktur. Hele de müşterek bir mazi var ise..
Ancakkk…Aksakallı Atalar ki:
“GÖNÜL SOĞUK SÖZ DUYMUŞ,
KIRK YAZ GÖRSE ISINMAZMIŞ.”
Üstad Necip Fazıl’ın dediği gibi:
“-Sana olan kızgınlığım geçer de, kırgınlığıma çare bulamam”
Bizde deriz ki:
İNSAN GÜVENDİĞİNİ SEVER.
GÜVENİN BİTTİĞİ YERDE,
SEVGİ DE KUŞ OLUP GİDER.
Gökalp Şentürk
