Darbecilerin 1961 ve 1982 anayasaları, keskinliği yüksek tepki anayasalarıdır. Bu anayasalar toplumda ayrışmalara ve ciddi fay kırıklarına neden olmuştur. Niçin olduğunu da söyleyelim: “ama”lı anayasa ve “ama”lı hukuk” üretilmiştir. Her devletin tabi ki tedbirleri vardır. Bizdeki “ama”lar sûnilik (doğallık karşıtı, sentetik, yapaylık) oranı yüksek bahane “ama”larıdır. Bu bahanelerle toplum kısıtlanır, yasaklarla hareket alanı daraltılır. Böyle olunca da bazı şeyler yazıldığı gibi okunmuyor, söylem ve eylem birliğinden uzak düşülüyor. Bu yüzden kuvvetler ayrılığı, İstiklal Mahkemeleri, Dersim, Yassıada, 12 Mart, 12 Eylül, 28 Şubat yargılamaları, parti kapatmaları ve 367 hokkabazlığına alkış tutmaları şaşırtıcı değil.” (Prof. Dr. Osman Can)
Ayrışma, fay kırılması demişken daha önce yazdığım bir yazıdan alıntı yaparak hafıza tazeleyelim. İstiklâl Mahkemeleri, Meclis'te yer alan hızlı ve radikal kişilerden oluşturulmuştur. Kel Ali, Kılıç Ali ve Necip Ali, yani Üç Aliler divanı. (Bakan, siyasetçi yazar Yılmaz Karakoyunlu Celladın adının da Cellat Kara Ali olduğunu tespit etmiştir)
Türkiye'yi teröre boğmuş olan bu mahkemelerin yalnızca ismi "mahkemeydi". Önce idam edip sonra yargılama yapan mahkemeler (Prof. Dr. Osman Can)
1980 Darbesinin ardından 1924 ve 1961 anayasalarının üzerine kurulu olduğu ideolojinin siyasal depremlere dayanıklı hale getirilmesi amacıyla güçlendirme niteliğinde 1982 anayasası yapıldı. Bu anayasa darbecilerin eliyle oluşturulan “Danışma meclisi” tarafından Prof. Orhan Aldıkaçtı’nın başkanlığını yaptığı komisyonca hazırlandı. Danışma meclisi üyeleri darbeciler tarafından atanmıştır. Halkın seçtiği kişiler değildir. Hulasa edersek; bu anayasaların hiçbirinde sivillerin toplumun talepleri yoktur! Halk için sadece uymak vardır.
Darbeciler nasıl bir süreç yönettiler. Önce 5 darbeci general kurucu meclis hakkında bir kanun çıkardılar. Kurucu Meclis iki ayrı organdan oluşuyordu; MGK (Milli Güvenlik konseyi) Yaşı müsait olmayanlar için yazıyorum bu konsey darbeyi yapan Genel Kurmay Başkanı Kenan Evren, Kara Kuvvetleri komutanı Nurettin Ersin, Hava kuvvetleri komutanı Tahsin Şahinkaya, Deniz kuvvetleri komutanı Nejat Tümer ve Jandarma genel komutanı Sedat Celasun’dan oluşuyordu)
Kurucu meclisin ikinci organı DM (160 üyeden oluşan Danışma meclisi) Her ilde vali
o ilden DM'ye girecek üye sayısının üç katı aday saptıyor. MGK süzgecinden geçen 120 üye DM'ye katılıyordu. İkinci grup, MGK'nın direkt atadığı 40 üyeydi. Üye olmak için yüksek öğrenim şartı vardı ama MGK'nın doğrudan atadığı üyeler için yükseköğrenim şartı yoktu. Kısaca 5 darbeci kimi isterse o meclise seçilmiştir.
Yasama organı işlevi taşıyan Danışma Meclisinin, doğrudan kanun önerme yetkisinin yanı sıra, MGK'nın gönderdiği kanunlar üzerinde de değişiklik yapma yetkisi vardı. Vardı var olmasına da kabul ettiği kanun ve kararların kesinleşmesi MGK'nın (beş darbecinin) onayına bağlıydı.
Bu durum komedi gösterilerinin senaryolarında yer alsa; ciddi alkış alır. MGK yasa gönderecek, DM olarak o yasa üzerinde senin değişiklik yapma hakkın olacak ama senin aldığın karar MGK tarafından onaylanacak ki geçerli olsun. MGK ayrıca Danışma meclisinin tatilde olduğu sürelerde ve "gerekli görülen hallerde" yasama yetkisini doğrudan kullanıp kanun çıkartabiliyordu.
Darbecilerin anayasaları sürecini bu şekilde anlatmamın sebebi: İnsan haklarına saygı, özgürlük gibi kavramların bir süsleme olarak, göz boyama olarak anayasada yer aldığını belirtmek içindir.
Osmanlı’ya “devletin bekası için masum şehzadeleri boğdurdu” gerekçesiyle sövenler; Cumhuriyeti koruma ve kollama adına aynı suçtan defalarca sabıkalıdır.
Eski Yargıtay savcısı (toprağı bol olsun) Vural Savaş; kapak ismi (İrtica ve bölücülüğe karşı Militan Demokrasi) kitabını yazmıştır. Refah Partisi ve Fazilet Partisi’ni aklınca devletin bekası için kapattırmıştı.
Aynı kişi büyük kongrelerini yapmayan Ecevit’in DSP’si için dava açsaydı suç sabitti parti kapatılırdı. Ne demişti? “Dava açsaydım şık olmazdı” Senin hukukçuluğunu sevsinler. Ecevit’in kapatılmayan partisi 1999 seçimlerinde birinci parti olmuş lideri de koalisyon hükümetinin başbakanı olmuştu.
Refah Partisini kapatmak için ise Siyasi Partiler kanunu kapatmaya engeldi. Odak olmak için kanun maddesinde aranan hususlar gerçekleşmemişti. (Laiklik ilkesine karşı eylemlerin odağı olduğuna dair daha önce alınmış mahkeme kararları gerekiyordu ve yoktu) Ne yaptılar? Devam eden davada Anayasa Mahkemesi Siyasi Partiler kanununun ilgili maddesinin iptal etti ondan sonra Refah Partisi kapatıldı. (Merhum Erbakan Hoca haklı olarak “kanuna uymak suç oldu” demişti.)
28 Şubat’ın etkili isimi Çevik Bir’in: darbeyi İsrail için yaptık itirafını bir önceki yazımızda yazmıştık. Tam tamına bir “Haçlı Siyonist” darbe süreci yaşanmış ve hukuk cüppesi giymiş kişilerin hukuku yerlerde süründürdükleri bir takvim yaşanmıştı.
Bu anayasaların tamamı ancak kendi aralarında kıyaslanabilir metinlerdir. Zaten hukuk sistemimiz söylemleri ile ırkçı-kafatasçı bir portre çizen Mahmut Esat Bozkurt gibi bir kişiliğin elinde şekillenmiştir. O meşhur sözü burada zikredelim Tarih 21 Eylül 1930. Adalet Bakanı Mahmut Esat Bozkurt şöyle demişti: “Türk, bu ülkenin yegâne efendisi, yegâne sahibidir. Saf Türk (!) soyundan olmayanların bu memlekette tek hakları vardır: Hizmetçi olma hakkı, köle olma hakkı. Dost ve düşman, hatta dağlar bu hakikati böyle bilsin” Bu kişi 1924 anayasasının hazırlayıcıları arasındadır. Ayrıca Medeni kanun, ceza kanunu, borçlar kanunu, ticaret kanunu, kabotaj kanunu ve hukuk muhakemeleri usulü kanunu gibi hukuk sisteminin temel yasaları onun adalet bakanlığı döneminde hazırlandı ve yürürlüğe girdi.
Hukuk sistemini asıl zehirlediği konu ise Nazi Almanya’sının bile kabul etmediği yargıç nasıl karar verir konusudur.
Yargıç bir konu hakkında nasıl karar verir? Kanuna bakar, o konuda kanun yoksa örfe göre karar verir. Bunların hiçbiri yoksa Yargıç kendisi kanun koyucu olsa nasıl bir kanun yapardı ona göre karar verir.
Böyle saçmalık olur mu? Her yargıç ayrı bir TBMM demek olur. Yargıçlara tanınan bu yasama/kanun yapma TBMM’nin yerine geçme yetkisi bizdeki hukuksuzlukların adaletsizliklerin ve mahkeme kararlarının devamlı eleştirilmesinin nedenidir. Zaten son zamana kadar anayasa mahkemesi için; yetkisi dışına çıktı eleştirilerine muhatap olması hukuk sistemimizdeki bu maya bozukluğudur. Aynı kişi Ankara Hukuk fakültesini kurduran ve hocalık yapıp hukukçular yetiştiren kişidir.
M. Esat Bozkurt hakkında Son bir not: Kazım Karabekir Paşa 1923 senesinde yaşadığı ilginç bir olayı şöyle anlatıyor: Tevfik Rüştü Bey konuşuyordu: “Ben kanaatimi millet kürsüsünden de haykırırım. Kimseden korkmam. Teşkilâtı Esasiyemizde (Anayasamızda) dinimiz apaçık yazılmalıdır” diyordu.
Ben söz aldım ve sordum: “Teşkilâtı Esasiye’de dinimizin İslâm olduğu yazılıdır. Tevfik Rüştü Bey? Hangi kanaati haykıracaksın? Teşkilâtı Esasiye’ye hangi dini yazdıracaksın? Hıristiyanlığı mı?
Mahmut Esat Bey söz aldı ve sertçe cevap verdi: “Evet Hristiyanlığı. Çünkü İslamlık (Müslümanlık) terakkiye (ilerlemeye) manidir. Bu dinle yürünmez mahvoluruz. Ve bize kimse de ehemmiyeti vermez” ded
