Bi hışımla karalamaya başladım zehir zemberek
Tutuldum güzel renklerine zambak zannederek
Hepsi soğan olup gözlerimi yaşarttı giderek
Tohumlar filizlendi derken koparıldı bilerek
Açar açmaz söküp attılar yemyeşil yaprakları
Sattılar onca emek verdiğimiz kara toprakları
Unuttular birlikte savaşıp taşıdığımız bayrakları
Bir çırpıda paçavra haline getirdiler sancakları
Boşa değil anlatılanlar bu bir şairin günlükleri
Yediği kapa yapıp kirlettiler birer birer önlükleri
Yıkasalar da temizlenemez ak yakalı gömlekleri
Yazılanlar başından gelip geçen birinin gördükleri
Zamanla unutursa da yaralı bırakır gömdükleri
Canları değil fakat kendi vicdanlarıdır öldürdükleri
İnsan merhametini yitirince ölür hiç kalmaz kökleri
Yeşermez ama belki zakkum olarak biter kötülükleri