2002’den önce dert vardı ama bugünkü dertlerin yanında hafif kalırdı.
O zaman millet şikâyet ederdi, bugün ayakta durmaya çalışıyor.
Gerçek ortada:
Eski sıkıntılar yerinde durdu, üstüne bu milletin hiç bilmediği yeni dertler eklendi.
2002’de enflasyon vardı ama pazara çıkan eli boş dönmezdi.
Bugün maaş daha ele geçmeden tükeniyor.
2002’de işsizlik vardı ama üniversite bitiren genç açıkta kalmazdı.
Bugün gençler umut değil, çareyi yurtdışında arıyor.
2002’de emekli zorlanırdı ama aç kalmazdı.
Bugün pazara girmek bile cesaret istiyor.
2002’de borç vardı ama milletin yarısı bankaya düşmezdi.
Bugün 42 milyon insan bankalara borçlu; milyonlarca hesap eksi bakiyede.
2002’de adalet tartışılırdı ama mahkemeye giden “Hakkımı alırım” derdi.
Bugün mahkemeye gitmek bile insanı ürkütüyor.
2002’de terör vardı ama devlet masaya oturmazdı; mücadele açıktı.
Bugün o süreçlerin ağırlığı hâlâ milletin omzunda.
2002’de kurumların işleyişi daha güçlü algılanıyordu; bugün ise birçok alanda ciddi zorlukların yaşandığı görülüyor.
Ve bütün bunların üstüne millet, tarihinde ilk kez karşılaştığı bambaşka dertlerle yüzleşti:
Milyonlarca sığınmacı
Kontrolsüz göç
Mahallelerin değişen yapısı
Hastanede randevu bulamamak
Doktorların başka ülkelere gitmesi
Atanamayan öğretmenler
İş bulamayan üniversiteliler
30 milyon icra dosyası
Alev alev yanan pazar fiyatları
Gıdada dışa bağımlılık
Eriyen tarım
Kapanan esnaflar
Çalışıp yine de geçinemeyen milyonlar
Evladını okutamadığı için yıkılan aileler
Ve bu ülkenin üstüne çöken ağır bir gelecek korkusu
Bu millet, tarihinin hiçbir döneminde bu kadar çok dertle aynı anda boğuşmadı.
2002’de dert vardı ama yönetilebilirdi.
Bugün yaşanan tablo, bir milletin sırtına binmiş çok katmanlı bir çöküştür.
Ama hâlâ “2002 kötüydü” masalına sarılıyorlar.
Biz ise milletin duymak istediği soruları net şekilde soruyoruz:
2002’de 42 milyon borçlu var mıydı
2002’de 5 milyon sığınmacı mı vardı
2002’de kiralar üç maaşa eşit miydi
2002’de doktorlar bavul toplayıp gidiyor muydu
2002’de atanamayan bir buçuk milyon öğretmen var mıydı
2002’de 30 milyon icra dosyası mı vardı
2002’de buğdayı eti samanı dışarıdan mı alıyorduk
2002’de genç “Bu ülkede gelecek yok” diyor muydu
2002’de dış borç 550 milyar dolara mı
dayanmıştı..
Eski dertler duruyor; üstüne on kat ağır yeni dertler binmiş durumda.
Şehirli nefes alamıyor.
Köylü emeğinin karşılığını alamıyor.
Emekli ayakta duramıyor.
Genç gelecek görmüyor.
Esnaf kepengi zor açıyor.
Bu ülke eski derdin değil, yeni derdin altında kaldı.
Türkiye artık bu yükü taşıyamayanları değil, bu yükü sırtından alacak olanları arıyor.
2002’ye kötü dediler.
Bugün millet, kötü dedikleri o günleri bile arar oldu.
Meğer kötü olan 2002 değil, bu 25 yılın sonunda milletin düştüğü hâlmiş.
Devletimin yanındayım, milletimin tarafındayım.!
Çetin Ay
BWA Başkanı
Not: Bu metin, ekonomik ve toplumsal tabloya dair bir değerlendirme ve analiz yazısıdır.