Bir insan, kendine bakan gözle kainatı okuduğunda, Allah’ın varlığına dair apaçık işaretleri görebilir. Çünkü en büyük delil, dışarıda değil; insanın ta kendisindedir.
Hiç düşündün mü? Sen, bir damla sudan var oldun. Gözlerin, görmeye; kulakların, duymaya; kalbin, hissetmeye programlanmış. Bu karmaşık yapı, nasıl olur da başıboş tesadüflerin ürünü olabilir? Bir saat kendi kendine işlemeye başlasa, akıl ne der? “Bu saati biri yapmış!” Aynı akıl, bu kadar muhteşem bir vücuda nasıl “tesadüfen olmuş” der?
İnsan yalnız beden değildir. Karnı doyar, ama ruhu aç kalır. Neden mutlu değiliz sadece yemekle, eğlenceyle, parayla? Çünkü ruh, Yaradan’a ait olanla doyar. Vicdan, adalet, merhamet gibi kavramlar; Allah’ın insana koyduğu ilahi ölçülerdir. Ateist bir dünya görüşü, bu değerleri temellendiremez. “Neden adil olmalıyım?”, “neden dürüst olmalıyım?”, neden iyi olmalıyım? sorularına cevabı yoktur. Ama Allah inancı, iyiliği, hakkı, ahiret inancını anlamayı getirir.
Bir tablo ressamını gösterir. Bir kitap, yazarı hakkında bilgi verir. Peki evrendeki kusursuz düzen, bilinçli bir iradeye işaret etmez mi? Güneş, dünya, oksijen, su… Her şey ölçülü, dengeli, hikmetli. Bu kadar mükemmel bir düzeni, kör sebepler açıklayamaz. Çünkü bilinçsiz bir şey, bilinçli bir sistem kuramaz.
Ateizm, “Evren rastgele oluştu, hayatın bir amacı yok, öldükten sonra her şey bitecek” der. Oysa insanın kalbi bunu kabul etmez. Çünkü içinde bir sonsuzluk duygusu var. Bir çocuk bile “ölüm nedir?” diye sorduğunda, cevapsız kalan sadece ateist görüştür. Allah inancı ise ölümün bir son değil, bir başlangıç olduğunu söyler. Bu, insana umut ve huzur verir.
Allah’ın varlığı, aslında her şeyde açıkça görünür. Yeter ki insan, ön yargısını bıraksın, nefsini sustursun ve hakikati aramaya niyet etsin. Çünkü O, her şeyden önce kalbe hitap eder. Kalp temizse, Allah kendini hissettirir.
Ateist bir kardeşe verilecek en güzel cevap, felsefi tartışmadan çok, insanı kendiyle yüzleştirmektir:
Sen kimsin?
Nereden geldin?
Nereye gidiyorsun?
Anlamın ne?
Nasıl varoldun?
Yaşam sistemini kim kurdu?
Varoluş amacın nedir?
Bu sorulara samimi bir cevap arayan, Allah’ı mutlaka bulacaktır. Çünkü “O size şah damarınızdan daha yakındır.” (Kaf Suresi: 16. Ayet)